نبض شعر

دردی غریب در دل من خانه کرده است

عشقی عجیب در دل من لانه کرده است

آنسوی رود غزل واره های سرخ

دسته به دسته زلف ترا شانه کرده است

دیریست که بی کس وتنها نشسته ای

 سر مستی ­ات روانه ی میخانه کرده است

آن قصه ها که از تو و عشقت شنیده ایم

افسونگر زمانه چو افسانه کرده است

این دل میان پنجره ها ساکت و صبور

از بی کسی تکیه به حنانه کرده است

آذر زمانی

نگاه غم زده ام را شبی تو پرپر کن

بیا و درد مرا بی ریـــا تو بـــــاور کن

گل همیشه بهارم تو خوب میفهمی

به عطر خاطره هایت مرا معطر کن

تمام روز نشستم میان قاب نگاهت

بیا ز آتش عشقت مـــــــرا منور کن

چه عاشقانه نگاه دلم تو میخوانـــی

تو ابر باش و ببار بر سرم چنان تر کن

شهید عشق تو ام نازنین من یکشب

در آرزوی وصالت مرا کبوتـــــــر کـــن

 پرنده ای که نشسته است بر لب بامت

نگاه غم زده اش را شبی تو پرپر کن

آذر زمانی

وبلاگ شاعر : http://azarzamani.mihanblog.com

می خواستم که مال تو باشم فقط همین

رویای بی محال تو باشم فقط همین

می خواستم ز چشمه ی جوشان عشق تو

یک آسمان زلال تو باشم فقط همین

می خواستم که ابری و بارانی­ ام کنی

شبها به خواب و خیال تو باشم فقط همین

می خواستم که بر تن من لرزه های عشق

تا آن زمان که مال تو باشم فقط همین

می خواستم که چشم تو باشم ولی نشد

تصویری از جمال تو باشم فقط همین

می خواستم بگردم و پروانه ات شوم

تا بشکنم و بال تو باشم فقط همین

می خواستم که نزدیکتر و نزدیکتر به تو

رویای بی محال تو باشم فقط همین

آذر زمانی