نبض شعر

کم دعا کن که مـرا از سر تو وا بکند 
او خودش خواست تو را در دل من جا بکند 

او که خوش داشت دلم را به تو بسپارد و بعد 
بنشیند عقب و ... سیر ، تماشا بکند ! 

عاشقـم کرد که دست از سـر او بـردارم 
که مگر درد ِ مـرا درد ، مــداوا بکند 

خــواست تا هـر که به غیر ـ تو ... دلم را بزند 
و هــوای تــو مــرا این همـه تنها بکند 

مثل ماهـی که بیفتد وسط خشکی و آب 
تشنه لب باشد و دور از تـو تـقلّا بکند 

آه ... ! حسرت به دلـم ماند که یک بار شده 
کوچه ی خواب ِ مـرا خواب ِ تــو پیدا بکند 

و سـراسیمه ترین صحنه ی کابـوس ِ مـرا 
تا خـود صبح ، در آغـوش تو رویـا بکند 

بی تو ام ... بی تو ! و تنهایی ِ بی حوصله ام 
با خیـال تو محال است مـدارا بکند 

طـاقت ِ طاق ِ من انگار مـرا مـی شکند 
وای اگـر این در و دیـوار دهن وا بکـند ! 

در مـن آشوب ِ تــو افتاده که دنیای مـرا 
بعـد از این رنگ ِ پــریشانی ِ دریا بکند

سمیه محمدیان

مرا شکستی و من باز با تو بد نشدم

نشد شبیه تو باشم, نشد, بلد نشدم

اگرچه شد بدی ات زخم بر دلم بزند

ولی نشد که خیال تو را به هم بزند

بدی نمی کنم و از دلم نمی آید

منی که از بدی ات هم بدم نمی آید

نشسته ای به دلم مثل پیرهن به تنم

گذشته کار من از اینکه , از تو دل بکنم

مزن به این در و آن در که دست بردارم

تو هر چه هم بکنی باز دوستت دارم

خوشم به حال دلم که به درد تن داده است

خوشم, همینکه خیال تو را به من داده است..