نبض شعر

جسمم شده ست نقطه ی پیوند دردها

قدم خمیده تر شده از پیرمردها

در هیچ جا قرار ندارم ،قرابتی ست

این روزها میان من و دوره گردها

هربار خورده ام به زمین مثل بار قبل

تنها شکست سهم من است از نبردها

تسکین نداد گریه کمی از غم مرا

فرق است بین غصه ی زن ها و مردها

آن سوی آب ها به چه رنگ است آسمان؟

جز "آه" نیست پاسخ دریانوردها!

مسلم محبی

بی روسری بیا که دقیقا ببینمت

اما به گونه ای که فقط من ببینمت

با تو نمی شود که سر جنگ وکینه داشت

حتی اگر که در صف دشمن ببینمت

نزدیک تر شدی به من ازمن به من که من

حس کردنی تر از رگ گردن ببینمت

مثل لزوم نور برای درخت ها

هر صبح لازم است که حتما ببینمت

حس می کنم دو دل شده ای لحظه ای مباد

درشک بین ماندن و رفتن ببینمت

مسلم محبی

جز اینکه به نبود تو عادت نکرده ام

از من چه خواستی که اجابت نکرده ام

حتی به خشم نیز نگاهم نمی کنی

من که خدا نکرده جنایت نکرده ام

حفظم ز چهره ات همه ی جزئیات را

یک بار اگرچه سیر نگاهت نکرده ام

گفتی مباد از تو کلامی بیان کنم

اما ببخش گاه رعایت نکرده ام

بس که به لهجه داشتنم طعنه می زنی

با خود بدون واهمه صحبت نکرده ام

در خواب اگر ببوسمت آیا حلال نیست؟

کاری که بر خلاف شریعت نکرده ام

مسلم محبی

بانگ خروس ، صبح دل آزار دیگری

    مردم چه دلخوشند به تکرار دیگری

               ای کاش چشمهای مرا خواب می ربود

                وقتی امید نیست به دیدار دیگری

 یک دل اضافه کرد به دلهای خون شده

 از عشق بر نیامد اگر کار دیگری

                بعد از تو من به درد خودم هم نمی خورم

                تحمیل شد به جامعه سربار دیگری

 خوش باد روزگار تو با هر که خواستی

 اما مباد قسمت من یار دیگری .

مسلم محبی

وبلاگ شاعر : http://labedaria.blogfa.com

باید تو را همیشه به دقت نگاه کرد

یعنی نه سرسری، سر فرصت نگاه کرد

           خاتون! بگو که حضرت خالق خودش تو را

           وقتی که آفرید چه مدت نگاه کرد

هر دو مخدرند که بیچاره می کنند

باید به چشم هات به ندرت نگاه کرد

           هر کس نظاره کرد تو را دلسپرده شد

           فرقی نمی کند به چه نیت نگاه کرد

عارف اگر برای تقرب به ذات حق

زاهد اگر برای ملامت نگاه کرد

           تو بی گمان مقدسی و کور می شود

           هر کس تو را به قصد خیانت نگاه کرد

مسلم محبی