کاش اصلا دل نداشتم.
کاش اصلا نبودم.
کاش نبودی.
کاش می شد همه چیز را با تخته پاک کن پاک کرد.
آخ مهتاب! کاش یکی از آجرهای خانه ات بودم.
یا یک مشت خاک باغچه ات. کاش دستگیره اتاقت بودم تا روزی هزار بار مرا لمس کنی.
کاش چادرت بودم.
نه، کاش دستهایت بودم.
کاش چشمهایت بودم. کاش دلت بودم.
نه، کاش ریه هایت بودم تا نفس هایت را در من فرو ببری و از من بیرون بیاوری.
کاش من تو بودم.
کاش تومن بودی.
کاش ما یکی بودیم.
یک نفر دوتایی
مصطفی مستور
دیگر اشعار : مصطفی مستور
نویسنده : علیرضا بابایی