نبض شعر

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست

عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

               ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد

               کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید

هی صدا در کوه،هی “من عاشقت هستم” شکست

                  بعد  تو آیینه های شعر سنگم میزنند

                 دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد

قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

               وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد

               پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست    

نجمه زارع(زنده یاد)

شبیه قطره بارانی که آهن را نمی فهمد

دلم فرق رفیق و فرق دشمن را نمی فهمد

               نگاهی شیشه ای دارم به سنگ مردمک هایت

               الفبای دلت معنای «نشکن!» را نمی فهمد

هزاران بار دیگر هم بگویی: «دوستت دارم»

کسی معنای این حرف مبرهن را نمی فهمد

               من ابراهیم عشقم، مردم اسماعیل دلهاشان

               محبت مانده شمشیری که گردن را نمی فهمد

چراغ چشمهایت را برایم پست کن دیگر

نگاهم فرق شب با روز روشن را نمی فهمد

               دلم خون است تا حدی که وقتی از تو می گویم

               فقط یک روح سرشارم که این تن را نمی فهمد

برای خویش دنیایی شبیه آرزو دارم

کسی من را نمی فهمد... کسی من را نمی فهمد

نجمه زارع

بی تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها

می‌شوم بی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

           تا چه پیش آید برای من نمی‌دانم هنوز

           دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیر معمولی است رفتار من و شک کرده است

ـ چند روزی می‌شود ـ مادر به خیلی چیزها

            عکس‌هایت، نامه‌هایت، خاطرات کهنه‌ات

           می‌زنند اینجا به روحم ضربه خیلی چیزها

هیچ حرفی نیست دارم کم‌کم عادت می‌کنم

من به این افکار زجر آور، به خیلی چیزها

           می‌روم هر چند بعد از تو برایم هیچ چیز     ...

           بعد من اما تو راحت‌تر به خیلی چیزها

نجمه زارع