نبض شعر

آمدی مثل موج های بزرگ

ناگهان و عظیم و طوفانی

می شود پیش پای چشمانت

همه ی کوچه ها چراغانی

آمدی تا دوباره شب بوها

با عبورت ترانه خوان بشوند

تاک های تکیده و مرده

با نگاه شما جوان بشوند

سایبانی وسیع و آسوده

تکیه گاه غم پرستوها

تو که باشی پناه می گیرند

در نگاهت دوباره شب بوها

مثل کاجی بزرگ و سرسبزی

شانه هایت پناه گنجشکان

چشم هایت ترانه جنگل

حرف هایت به لهجه باران

هرچه تو پر امید و سرشاری

من شبیه کویر، تکراری

تکه ابری بزرگ و مغروری

که بر این خاک ها نمی باری

با سلامی بیا و پنجره را

رو به باران و آسمان وا کن

تا دلی هست و تا نگاهی هست

با من خسته هم مدارا کن.

نسرین قربانی

با تشکر فراوان از سارا خانوم

درد من این روزها از جنس دردی دیگر است

کوچه ات بی من مسیر کوچه گردی دیگر است

راه آن راه است و کفش آن کفش و پا آن پا ولی –

رهنورد این بار اما رهنوردی دیگر است

فرق ما در " آنچه بودیم" است با " آنچه شدیم"

تو همان زن هستی و این مرد ‘ مردی دیگر است!

نقشه ی گنجی که من میخواستم پیش تو نیست!

ظاهرا در سینه ی دریانوردی دیگر است

چشمهایت را که بستی با خودم گفتم : جهان –

باز هم در آستان جنگ سردی دیگر است

در درونم جنگجویی از نفس افتاده ، باز -

با وجود این به دنبال نبردی دیگر است

وقت خوشحالی ندارم! زندگی من فقط –

داغ روی داغ و دردی روی دردی دیگر است

اصغر عظیمی مهر

غزل گفتم، مبادا یک نفر هم بی خبر باشد

که خواهان تو باید بی گمان مرد خطر باشد

ببین نام تو را در شعر هایم منتشر کردم

نباید تا ابد احساس، مفقودالاثر باشد!

نه تنها بار غم را دوست دارم، شانه ی من هم

دلش می خواهد آن "بامی که برفش بیشتر..." باشد

نمی خواهم که عشق از ریشه هایم دست بردارد

چه عیبی تک درختی از رفیقان تبر باشد؟

چنان بی تاب تحسین تو هستم بعد هر شعرم

که دختربچه ای مشتاق لبخند پدر باشد!

حسین دهلوی

با تشکر از سارا

تو را برای شبی عاشقانه کم دارم

تو را برای دعای شبانه کم دارم

تو را و گرمی آغوش مهربانت را

برای خلوت و سرمای خانه کم دارم

غروب آمد و اسباب غم فراهم شد

برای گریه ام این بار شانه کم دارم

من آن پرنده ی تنهای زیر بارانم

کمی درخت و کمی آشیانه کم دارم

نخواه از تو و این میل کهنه برگردم

که در برابر حرفت بهانه کم دارم

ببخش اگر سخنانم تو را مکدر کرد

من از تبار عذابم ترانه کم دارم

جعفر مقیمیان

برگرد و عکس دیگری از گنجه رو کن
گاهی مرا در خاطراتت جستجو کن

خود را پس از یک عمر دوری مثل سابق
با این پلنگ لنگ لنگان رو برو کن

من روی تپه گیج و تنها می نشینم
اما تو هر شب برکه را بی تاب قو کن

در انجمادم گر بگیر از عشق رد شو
با خون سرد شعر من کمتر وضو کن

عادت ندارم با خودم درگیر باشم
شلیک کن من را بکش یا آرزو کن!

قانون جنگل ظاهرا رحمی ندارد
حرفی بزن یا سرب داغی در گلو کن

هی کینه، بدبینی، دورنگی؛ عشق مشروط
بوی تعفن می دهد این قصه... بو کن!

"پوریا بیگی"

صبح ات بخیر شاعر لبخند های شهر
آیینه های شعر تو در جای جای شهر

با دستهای آبی تان سبز میشود
گل واژه های زرد غزل در صدای شهر

رنگین کمان هر غزلت وصل می کند
دل را به پشت پنجره انتهای شهر

شب ها کسی که از دلتان رد نمیشود
حک می شود به دفترتان ، ردپای شهر

گاهی برای شعر شما آه می کشد
مردی غریب و گمشده در ماجرای شهر

یک کوله بار بسته و یک انتظار سرد
در ازدحام مردم بی اعتنای شهر

بغضی به روی شیشه و یک کوپه بی کسی
دستی بدون بدرقه آشنای شهر

دیوارهای ساکت شهر و ... صدای سوت...
صبح ات بخیر شاعر لبخند های شــــهر...

"رسول قشلاقی"

....................................................................................................

سپاس فراوان از "رسول قشلاقی" عزیز از "تبریز" که باسروده ی بی نظیرشان صبحی قشنگ برایمان رقم زدند!متشکریم

تو یک حقیقت دوری که دوستت دارم 

دچار وهم حضوری که دوستت دارم

چه بوی ادکلنی!! رد شدی نفهمیدی

پرم ز عطر عبوری که دوستت دارم 

همیشه دلخوری از من اگرچه میخندی 
چه شاهزاد صبوری!! که دوستت دارم

ز عمق و ریشه ی یک ارتباط معمولی 

رسیده ام به شعوری که دوستت دارم


قبول کن که اگر عاشقت شوم مَردم 

رها شدم ز غروری......که دوستت دارم 

اگر به دست خودم بود میتوانستم 

بیان کنم که چجوری...که دوستت دارم


و قصد میکنم این بار هم نفهمی چون 

تو یک حقیقت دوری که دوستت دارم

وبلاگ وحید محمد زاده :http://www.fo30l.blogfa.com/

"پوریا بیگی"