نبض شعر

ذهن را درگیر با عشقی خیالی کرد و رفت

جمله های واضح دل را سوالی کرد و رفت

چون رمیدنهای آهو ، ناز کردنهای او

دشت چشمان مرا حالی به حالی کرد و رفت

کهنه ای بودم برای اشکهای این و آن

هرکسی ما را به نوعی دستمالی کرد و رفت !

ابر هم در بارشش قصد فداکاری نداشت

عقده در دل داشت ،  روی خاک خالی کرد و رفت

آرزویم با تو بودن بود،کوشیدم ، ولی

واقعیت را به من تقدیرحالی کرد و رفت

"ناشناس"

خوشم با شمیم بهاری که نیست 

غباری که هست و سواری که نیست

به دنبال این ردّ خون آمدم

 پی دانه های اناری که نیست

مگردید بیهوده ای همرهان

 به دنبال آیینه داری که نیست

به کف سنگ دارم ولی می دوم

 پی شیشه های قطاری که نیست

تهمتن منم تیر گر می زنم

 به چشمان اسفندیاری که نیست

دو فصل است تقویم دلتنگی ام

 خزانی که هست و بهاری که نیست ...

"سعید بیابانکی"

برای تو که تویی ؛ این منی چنین هیچ است

نیا به جاده ی من جان من که پر پیچ است

نیا به جاده ی این جان ِ زخمی و خسته

تو آسمان ِ منی ؛ من ولی پَرم بسته

نشو پرنده ی خوبم به این قفس دربند

منم اسیر ِ قفس ؛ بی نگاه ؛ بی لبخند

گلم ! نگاه ِ تو آبی ست ؛ پاک ؛ پر رؤیا

من آن کویر ِ سرابی تو در بَرم دریا

به ماهیان ِ بلورین ِ آبی ِ لبهات

به دست های ِ نوازشگرانه ، بی همتات

بگو که قسمت شان نیست این تن ِ پُر درد

به جاده ای که از آن آمدی ؛ گلم برگرد

برو به سوی غزلواره ی گل و شبنم

که زخمی ام من و زخمی نمی شود مرهم

 که زخمی ِ غزلم من به جای جای تنم

تو ماهتاب ِ منی ؛ هیچ ِ هیچ ِ هیچ ؛ مـنــــم

ناشناس

حکایتی ست که من باشم و غم و تو نباشی

من و خیال تو باشیم باهم و تو نباشی

دلم گرفت که دور از تو در تداوم غربت

نوازشم کند از هر طرف غم و تو نباشی

قسم به رنج غریبی، گلایه از تو ندارم

که قامتم شود از غصه ها خم و تو نباشی

چگونه می شود اما به زیر زخم زبان ها

نیاز داشته باشم به مرهم و تو نباشی؟

روا مدار که با من درین غروب نفس گیر

غریبه ها همه باشند محرم و تو نباشی

درین نداری و دوری ، همیشه دلهره دارم

که دست پر به سراغت بیایم و تو نباشی

مهدی شهابی

گمان مبر که همیشه صبور و خونـسردم

همیشه ســـخت و مقاوم شبیه یک مردم

من  از  تفــاهم  پائیـــز  و مـرگ  مـی آیم

وَ سردمست وَ سردم وَ سَ سَ سَ سردم

گمــان مبر که همیشه ، بتم ... نه ابراهیم

قـسـم  بــه  ذات  تـبـر  پیش  تو  کـم آوردم

به بـرکه بـرکه چشمت قسم شبی آخر

درون آبـی ایــن چـشـمه غرق می گردم

فقط برای من اینجا صـدای تو خوبـسـت

و قــرص صـورت ماهت  مـسـکن دردم

قــسـم و اَشـهــدُ اَن لا اِلــه اِلا ... تــو

قـسـم و اَشهدُ ... دلرا به نام تو کـردم

بـه زیـر چـهـره سردم گدازه عشقست

اگر چه باز به ظاهر صـبور و خونسـردم

پوریا سوری

دلم آشفته ی آن مایه ی ناز است هنوز
مرغ پرسوخته در پنجه ی باز است هنوز

جان به لب آمد و لب برلب جانان نرسید 
دل به جان آمد و او برسر ناز است هنوز 

گرچه بیگانه زخود گشتم و دیوانه زعشق 
یار عاشق کش و بیگانه نواز است هنوز 

خاک گردیدم و بر آتش من آب نزد 
غافل از حسرت ارباب نیاز است هنوز 

گرچه هر لحظه مدد می دهدم چشم پرآب 
دل سودا زده در سوز و گداز است هنوز 

همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع 
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

 

گر چه رفتی، زدلم حسرت روی تو نرفت 
درِ این خانه به امّید تو باز است هنوز 

این چه سوداست «عمادا» که تو در سر داری؟ 
وین چه سوزی است که در پرده ساز است هنوز؟

"عمادالدین حسن برقعی"

برو تنها مرا بگذار بس کن این ترحم را

تحمل می کنم هر جور باشد حرف مردم را

بدون عشق مردابی است این دنیا ... تصور کن

بگیری لحظه ای کوتاه از دریا تلاطم را

یکی دیگر خطا کرد و به پای ما نوشتی حکم

بگو تا کی بپردازیم ما تاوان گندم را

اگر هر آن در این آتش بسوزم باز خواهم ساخت

خودم با دست خود آماده خواهم کرد هیزم را

دلم تنگ است هی پهلو به پهلو می شوم امشب

تو اما شک ندارم خواب دیدی شاه هفتم را

الهام دیداریان

در میان حمله ی این روزها، تکرار ها

خالکوبی میکنم بر پیکر دیوارها

چارخطی را موازی روی آن خطی اُریب

پنج روزی میرود با خط و با این کارها

بسته های خط عمرم را مرتب چیده ام

تا بیاید مرگ و بر دوشش برد این بارها

خرده دیواری که بعد از رفتنت با میخ ریخت

جمع شد مثقال مثقال و شده خروارها

من قلم را با نوازش میزدم بر دفترم

حال دیواری پراز خط و من و مسمارها

حمید دهقان  

www.sheykhebam.blogfa.com