نبض شعر

ای سنگفرش راه که شبهای بی سحر

تک بوسه های پای مرا نوش کرده ای

ای سنگفرش راه که در تلخی سکوت

آواز، گامهای مرا گوش کرده ای

هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شد

جز من که سالهاست کنار تو مانده ام

بر روی سنگهای تو با پای خسته ... ، آه

عمری بخیره پیکر خود را کشاندم

ای سنگفرش هیچ در این تیره شام ژرف

آواز آشنای کسی را شنیده ای؟

در جستجوی او به کجا تن کشم ، دگر

ای سنگفرش گم شده ام را ندیده ای ؟

نصرت رحمانی

با تشکر از سارا

آسمانِ آبیِ عرفانِ من چشمان توست

اختر تابنده ی کیهان من چشمان توست

در حضور چشم هایت عشق معنا می شود

اولین درس دبیرستان من چشمان توست

در بیابانی که خورشیدش قیامت می کند

سایبان ظهر تابستان من چشمان توست

در غزل وقتی که از آیینه صحبت می شود

بی گمان انگیزه ی پنهان من چشمان توست

من پُر از هیچم ، پُر از کفرم ، پُر از شرکم ، ولی

نقطه های روشن ایمان من چشمان توست

در شبستانی که صد سودابه حیران من اند

جام راز آلوده ی چشمان من ، چشمان توست

باز می پرسی که دردت چیست؟ بنشین گوش کن  !

درد من ، این درد بی درمان من چشمان توست

محمد سلمانی

دنبال من می‌گردی و حاصل ندارد
این موج عاشق کار با ساحل ندارد

باید ببندم کوله بار رفتنم را
مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد

من خام بودم، داغ دوری پخته ام کرد
عمری که پایت سوختم قابل ندارد

من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی:
از برف اگر آدم بسازی دل ندارد

باشد ولم کن باخودم تنها بمانم
دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد

شاید به سرگردانی ام دنیا بخندد
موجی که عاشق می‌شود ساحل ندارد

 مهدی فرجی

مشکاتیان چشم تو سنتور می­شود

مجلس برای رقص غزل جور می­شود

تا تار زلف تو به دلم زخمه می­زند

هر باد در هوای تو تنبور می­شود

ماهی قرمز لب تو،عاقبت عزیز

در دام بوسه­ های غزل تور می­شود

از عشق خط جام دهان تو سال­هاست

شیراز شعرهای من انگور می­شود

هر شاعری که از لب تو جرعه­ ها سرود

بر دار گیسوان تو منصور می­شود

بنیاد پادشاهی شعرم بدون تو

می­لنگد و خرابه ­ی تیمور می­شود!

"حبیب حاجی پور"

................................................................................

تشکر و سپاس از "مجتبی" بابت انتخاب زیبای اش!

کم دعا کن که مـرا از سر تو وا بکند 
او خودش خواست تو را در دل من جا بکند 

او که خوش داشت دلم را به تو بسپارد و بعد 
بنشیند عقب و ... سیر ، تماشا بکند ! 

عاشقـم کرد که دست از سـر او بـردارم 
که مگر درد ِ مـرا درد ، مــداوا بکند 

خــواست تا هـر که به غیر ـ تو ... دلم را بزند 
و هــوای تــو مــرا این همـه تنها بکند 

مثل ماهـی که بیفتد وسط خشکی و آب 
تشنه لب باشد و دور از تـو تـقلّا بکند 

آه ... ! حسرت به دلـم ماند که یک بار شده 
کوچه ی خواب ِ مـرا خواب ِ تــو پیدا بکند 

و سـراسیمه ترین صحنه ی کابـوس ِ مـرا 
تا خـود صبح ، در آغـوش تو رویـا بکند 

بی تو ام ... بی تو ! و تنهایی ِ بی حوصله ام 
با خیـال تو محال است مـدارا بکند 

طـاقت ِ طاق ِ من انگار مـرا مـی شکند 
وای اگـر این در و دیـوار دهن وا بکـند ! 

در مـن آشوب ِ تــو افتاده که دنیای مـرا 
بعـد از این رنگ ِ پــریشانی ِ دریا بکند

سمیه محمدیان

جنس باغچه

مردانه بود؛

نفس می کشیدم، سبز می شد.

با گل های انار

انگشتانم را خضاب می بست.

من

عروس باغچه بودم

می رقصیدم زیر نور فواره ها

پیراهنم به دست و پای باد می پیچید

تورم به شاخه ی اقاقیا.

زمستان

عریانیِ مرا می پوشید

من و باغچه

در یک خواب زمستانه به هم می پیوستیم.

برگ های خشک را در خزان نسوزانید

من و باغچه در بهار می روییم

این بار شاید

به هیات شکوفه ی سیب یا گیلاس

شاید هم تابستان خوشه خوشه روییدیم!

و یا پاییز ارغوانی...

"فهیمه حسین زاده"

.............................................................................

سپاس از "الهه" احساسی بابت انتخاب این قطعه ی احساسی!

نیا، من نیستم چون خارج از آمار این شهرم

هنوز آن قوی سنگی آخر بلوار این شهرم

نه بیمارم، نه رنجورم، فقط یک گوشه افتادم

که سنگی از بقایای پُر از آوار این شهرم

نیا اینجا، دعا کردم، که تا جان در بدن دارم

نبینی من گدای کوچه و بازار این شهرم

ندیدی دوستت دارم؟ ندیدی بی تو میمیرم؟

ندیدی من اسیر مردم بیمار این شهرم؟

«تمدن»باغ وحش خوش خط وخالیست،میدانی؟

شکار مارهای زهری و کفتار این شهرم

عزیزم، من مسلمانم، تو هم شاید نمی دانی

که رودرروی مشتی مشرک و کفار این شهرم

به دست میزبانم بسته شد پاهای من تا دید

گریزان از مه و آب و هوای تار این شهرم

نه در دارد که بگریزم، نه سقفی و نه دیواری

چه حیران از نبوغ خفته ی معمار این شهرم

مسافر، جاده ای بگشا، خطر اینجا کمین کرده

نمی داند کسی، من آخرین اخطار این شهرم

به هرجا میروی عشقم، نگاهی هم به اینجا کن

ببر با خود مرا، من دائمن سربار این شهرم

چه آسان پرپرم اینجا، به دست هرکس و ناکس

که تنها بوته ی زیبا ولی بی خار این شهرم

چه باید کرد قسمت را؟ نیا دیگر به دنبالم

بگردی نیستم، من خارج از آمار این شهرم

فاطمه سادات بحرینی

شاخه ای تسلیم باد ناموافق شد شکست

بغضِ چندین ساله تبدیلِ به هق هق شد شکست

دل فقط جنگید و خون از دست داد و زخم خورد

عاقبت مغلوب بی رحمی منطق شدشکست

فکرطوفان را نکردودل به اقیانوس زد

دست درامواج گیسوی تو قایق شد شکست

هرکه شد آیینه ی عبرت همیشه ماندنی ست 

هرکسی مانند من آیینه ی دق شد شکست

گل بخواهد یا نخواهد آخرش پژمردن است 

رسم بر این است هرگلدان که عاشق شد شکست

حمیدرضا کامرانی